In de steek (ge)laten

Het gerechtshof in Arnhem buigt zich vandaag over de vraag of er toch een strafzaak moet komen tegen oud-Dutchbatcommandant Thom Karremans. De smet die keer op keer op, veel te licht bewapende en op dat moment onvoldoende ondersteunde, militairen en burgers in de enclave wordt geworpen doet mij pijn tot op het bot. Respect voor de families van de vermoorde burgers hield mij tot nu toe tegen om hier iets over te zeggen.

Het is moeilijk onder woorden te brengen waarom ik deze onrechtvaardigheid zo sterk voel. Het best is dit te illustreren door de film Behind Enemy Lines. Deze vertelt het op waargebeurde situatie gebaseerde verhaal van een neergeschoten Amerikaanse piloot die in het jaar van de val van Srebrenica door Bosnie probeert te vluchten. 

Wat de vluchtende piloot tegenkomt geeft een beeld van de vastberaden systematische moorddadigheid van de Serviërs. Aan de andere kant geeft het ook de verlammende politieke bestuurswijze weer die passende acties tegenhield.

Volgens mij zijn de Dutchbatters en de burgers in Srebrenica gendadeloos in de steek gelaten! En kennelijk staan wij het toe, om hen zelfs nu nog, keer op keer in de steek te laten. 

Waarom worden de politiek en militair eindverantwoordelijken die vanuit hun bureaustool op veilige afstand de noodzakelijke steun weigerde niet vervolgd in plaats van de inmiddels driedubbel getraumatiseerde Dutchbatters!

Was er ooit een VN-mandaat of opdracht die zei dat er zelfmoord gepleegd moest worden om een enclave te beschermen? 

Of was het meer de geest van die tijd om een VN-mandaat politiek correct en risico avers te formuleren met alle verlammende effecten van dien? 

Denk daar maar eens over na voor je het in je hoofd haalt die moedige veteranen verder te traumatiseren.

Gebruik je kop zet een helm op

Lange tijd waren het spaarzame uitzonderingen "wielrenners zonder helm". Het aantal wielrenners zonder helm lijkt sinds deze zomer toe te nemen. Hoe dat komt durf ik niet te zeggen.

Natuurlijk is het de bedoeling dat je op je fiets blijft zitten, maar een ongeluk zit in een kleine hoekje. Met de steeds drukker wordende fietspaden en een toename van beginnende race- en elektrische fietsers nemen ook de ongelukjes op de fiets toe.

Volgens een onderzoek in 2012 van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid overlijden 190 mensen en raken er meer dan 9.200 ernstig gewond als gevolg van een fietsongeval. Bij een derde (32%) van deze ernstig gewonde fietsers wordt hoofd- of hersenletsel geconstateerd. Deze mensen droegen geen helm.

Waarom dus niet gewoon die helm op. En niet alleen tijdens wedstrijden. Uit onderzoek blijkt dat 92% van vastgesteld hersenletsel ontslaat op trainingen en 8% in wedstrijden.

En waarom zou je het laten. Een moderne helm sluit goed af, is licht, zit lekker en ventileert goed. Ja, het kost een paar knaken. Een klein offer als je het vergelijkt met een gezin dat zonder jou verder moet. Of als je je eigen naam niet meer kan herinneren.

Gebruik dus je kop en zet een (fiets)helm op.

World gone mad

Het is vreemd terugkomen van vakantie. We vertrokken naar onze bestemming met de trieste wetenschap dat MH17 net was neergehaald. Een zeer trieste wake-up call van het feit dat in de Oekraïne een burgeroorlog is gestart. Achter deze oorlog lijkt Russisch nationalistisch denken te zitten aangewakkerd door een niet langer slapende reus.

Met een zwaar gemoed en triest gevoel volgen wij ook tijdens onze vakantie met een toenemende verbazing de ontwikkelingen in het rampgebied. Waar de wereldbevolking echter zijn steun betuigd, waar de Nederlandse bevolking massaal één wordt en waardig steun betuigd en waar zelfs Russische burgers en sommige Oekraïense Russisch nationaal socialisten met oprechte schaamte spijt voor de door hun veroorzaakte ramp betuigen, daar tegenover staat een president die zijn ware onverschillige aard laat zien. Poetin viert feest met een al even onverschillige FIFA. Poetin lijkt op ramkoers te liggen en gaat fanatiek op in zijn eigen geloof. Tegelijk lijken de FIFA bobo's al eieren voor hun geld te kiezen en sluiten zich kennelijk nu al aan bij de nieuwe Russische wereld overheersers of moet ik zeggen onderdrukkers.

Elders in de wereld gaat het ook mis en strijdt de Palestijnse HAMAS tegen het Joodse geloof. Niet echt opbeurende geluiden. Religieuze fanaten aan beide zijden wakkeren het vuur aan en ook hier zijn de burgers en de goed willende de dupe. Vreemd om te ervaren dat velen moeten lijden onder de gevolgen van een beperkte groep extremisten. Waarom staat die ogenschijnlijke grotere groep niet op en slaat de handen ineen. Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Geloof zou liefde en compassie voor de medemens moeten prediken, niet een blinde haat.

In de hemel lijkt men verdrietig. Donkere wolken pakken zich samen en indrukwekkende buien storten zich over de wereld uit. Record hoeveelheden water treffen diverse gebieden in o.a. Nederland. Wateroverlast en schade het gevolg. Toch ook hier weer maakt een deel van onze bevolking er het beste van. Gezamenlijk de schouders eronder  of zelfs plezier maken door de baden in fietstunnels, drijven op je luchtbed door de straten. Het kan dus ook anders.

Op de terugreis van de vakantiebestemming lijkt het weer al aan te willen geven dat het nog erger kan. Wederom pakken wolken zich samen en wordt het zoveelste weeralarm afgegeven. Alarm ook in Noorwegen vanwege een terreurdreiging, Alarm in Afrika vanwege Ebola. Dat speelde toch al even, maar pas nu blijkt men wakker te worden. Onderweg volgt ook het nieuws dat Amerika bombardementen in Irak heeft uitgevoerd. Waarom zouden ze dat doen terwijl ze overal aan het terugtrekken zijn en ook in de US of A meer en meer op het defensie budget bezuinigd wordt.

ISIS lijkt sneller opgerukt dan voorzien door de mensen die er verstand van zouden moeten hebben. Helaas dus mijn onderbuikgevoel hiermee bevestigend dat ISIS sneller zou oprukken dan men dacht. Deze zogenaamd religieuze monsters laten zien waar zieke fanaten toe in staat zijn. Hoe kunnen mensen uit naam van hun geloof deze vreselijke dingen doen. Ik kan er nogmaals met mijn hoofd niet bij. Non-combatanten worden afgeslacht op wijzen waar de Partij voor de Dieren direct een kamerdebat voor zou aanvragen als het dieren betrof. Maar nu het echt bij de beesten af gaat in Irak waar zijn onze brave politici dan? Waar is Poetin nu met zijn oorlogszuchtige haantjes gedrag. Welke minderheid steunt Iran hier? China hoor je weer eens niet en Amerika doet maar weer waar het uiteindelijk voor veroordeeld zal worden door de religieuze haatzaaiers.

Ondertussen met dit alles gaat Nederland door met het afbouwen van defensie, wordt er gerammeld aan de kooi van de NAVO en lijken alleen religieus gedreven monsters in hun defensie middelen te investeren. De NAVO en Nederland in het bijzonder zijn niet eens  in staat een rampgebied veilig te stellen. Het inlichtingen apparaat moet ondertussen toegeven dat er in de Oekraïne toch  professioneler is geborgen dan aanvankelijk gedacht. Alles lijkt tegenwoordig anders dan men had gedacht. Maar wat niet anders gaat dan gedacht is dat religieuze haatzaaiers doorgaan met hun plan. Zonder enig diplomatiek offensief, niet als afschrikking in hun wapentuig investeren, maar puur uit oogpunt van uitroeien datgene dat niet met hun is.......

Wanneer wordt de wereld nu eindelijk eens wakker? 

 

Roparun : doneren voor "Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven"

Beste familie, (oud-)collega's, mede studenten, vrienden en sportievelingen,

Dit jaar zal ik als fietser één van de Roparun-teams ondersteunen. De Roparun is een groot sportief evenement, maar uiteindelijk gaat het erom zoveel mogelijk geld op te halen voor doelen die te maken hebben met de ziekte kanker.

Zo heeft men met de donaties uit 2011 o.a. bijgedragen aan de oprichting van de  Stichting OOK: Optimale Ondersteuning bij Kanker.  Deze stichting helpt patiënten en naasten om beter om te gaan met de impact van kanker, door het bieden van de juiste ondersteuning op het juiste moment.

Ik wil jullie vragen mij te helpen zoveel mogelijk geld op te halen voor dit goede doel. Helpen kan op verschillende manieren:

1.       Een donatie aan het doel, ons team (of een ander team) of aan een deelnemer via http://www.roparun.nl/doneren.html?Team=490066.

2.       Je kan via mij lootjes kopen voor de www.roparunloterij.nl . Ze zijn maar €2,50 per stuk en er zijn hele mooie prijzen te winnen! Als je interesse hebt stuur mij dan even een reply.

3.       Meedoen aan onze actie www.declubvan520.nl door het kopen van een ledencertificaat van € 26,00 met kans op mooie prijzen of door prijzen voor deze actie aan te dragen.

Helpen jullie mee?

Jasper

Drukte op de (fiets)paden

Afgelopen zondag 02 maart was het net als vele wekendagen deze “winter” weer prachtig weer om buiten bezig te zijn. Een gelegenheid die velen met mij aangrijpen om hun favoriete hobby te beoefenen of om gewoon een lekkere frisse neus te halen. Met het mooie weer is het tegenwoordig dan als snel druk op de fietspaden, met voetgangers, hardlopers, vogelaars, hondenbezitters, fietsers, racefietser, ouders met kinderen, mountainbikers, rollerskaters. Ieder met zijn eigen tempo en ruimte behoefte. Wat mij het laatste jaar echter opvalt of moet ik zeggen tegenvalt is dat de toenemende drukte niet leidt tot meer vreugde. 

Als gepassioneerd sporter in veel van de voorgenoemde sporten leg ik jaarlijkse vele duizenden kilometers af en ben ik gewend mezelf aan te passen aan andere weggebruikers. Zelfs bij de meest rare capriolen van medeweggebruikers rustig en vriendelijk blijven. Dat wordt echter steeds moeilijker.

Een steeds groter deel van de medeweggebruikers lijkt onervaren of geeft weinig tot niets om het plezier van anderen. Het valt op dat basis verkeersgedrag niet meer wordt nageleefd, juist nu het door de toenemende drukt zo hard nodig is. De hand wordt niet meer uitgestoken om richting aan te geven, er wordt niet meer op of om gekeken wanneer van richting veranderd wordt, er wordt slecht ruimte gegeven voor elkaar passeren, je kan bellen en/of vriendelijk pardon roepen tot je een ons weegt. Als het meezit krijg je eens een rit of wandeling niet de meest ongepaste verwensingen naar je hoofd.

Met de lente voor de deur en hopelijk nog veel meer mooi weer in aantocht wil ik daarom van het moment gebruik maken om op te roepen tot een beter en meer verdraagzaam gedrag. Of U nu een racefietser bent of op elektrische fiets rijdt of U een wandelaar bent of met uw kinderen een ommetje maakt. Houdt U aan de verkeersregels, kijk goed om u heen, houdt rekening met andere weggebruikers en houdt het vriendelijk. Neem geen ruimte, verdien hem. Zo houden we het met zijn allen prettig op de fietspaden.

Ik wens u allen een fijn jaar op de (fiets)paden.

(Met) het licht zien

Het heeft de hele dag geregend. De avond is inmiddels ingevallen en met het invallen van de duisternis is de regen verdwenen. Het laatste uur zijn de benen rusteloos gaan kriebelen. Hardlopen of fietsen is de vraag. De knieën zijn wat gevoelig en ik heb nog wat nieuws in de kast liggen.

Een krachtige en mooi gevormde ranke fietslamp met 500 lumen. Uitvoering wit, probeer maar eens een zwarte lamp terug te vinden in het donker mocht deze onverhoopt van je stuur vallen. De fietsnavigatie is ook nog niet uitgeprobeerd in het donker. Kortom een ritje experimenteren.

De temperatuur ligt rond het nulpunt dus het ritje wordt niet te lang. 10 minuten warming up, 20km fietszone 1 en nog wat uitrijden zo stel ik als workout in op de Garmin. Niet te lang vanwege de temperatuur en met het vooruitzicht van een droge en zonnige zondag. Kortom prima weer voor de  racefiets morgen?

Vanavond echter eerst op de mountainbike een experiment. Ik zeg mijn dochter gedag en wordt aangekeken of ik een steekje los heb. "Wat, ga je nu fietsen? Weet je dat het donker is?". Ja antwoord ik, maar vanmiddag regende het. Wanneer ik beneden kom en mijn zoontje ziet wat ik aan heb herhaald de vraagstelling zich.

Pappa stapt dus met een flinke glimlach op zijn gezicht op de fiets. Missie nu al geslaagd. Als vader hoor je nu eenmaal je kinderen te verassen en als voormalig Marinier wil je af en toe meegeven dat er persoonlijke grenzen zijn die je kan doorbreken.

De nieuwe koplamp blijkt bijzonder geschikt. Ik probeer verschillende standen en stel de lamp zo af dat ander verkeer geen "groot-licht" ervaring heeft als ze mij tegemoet komen. Als.... Want er is eigenlijk nauwelijks iemand onderweg deze avond. Heerlijk die rust en geen rare toestanden met andere weggebruikers.

Ik kom geen fietsers tegen, geen gezinnen, fietstassen of elektrische fietsen, ook geen honden met of zonder baasjes. Slechts af en toe een auto. Via ford Uitermeer gaat het door het Naardermeer naar de Hilversumse Meent. Prachtig door het donker waar sterren en maan een sprookjesachtig tafereel vormen met een paar wolken. Extra sprookjesachtig door de gloed die mijn bril met oranje glazen toevoegt.

Langs de provinciale weg richting Ankeveen vervolg ik mijn weg. Ik ben over de helft als plots twee hardlopers in mijn koplamp gevangen worden. Daar lopen ze in het pikdonker, zonder enige vorm van verlichting of reflectie. Levensgevaarlijk in donkere kleding afgetopt met een hoedie. Dat had dus ook heel anders kunnen aflopen. Gelukkig waren ze zo verstandig om aan de kant te gaan bij het zicht van mijn lichtbundel. Een paar honderd meter is het weer raak, deze keer met enige reflectie in de kleding. Wel magertjes. Onbegrijpelijk voor mij als hardloper met reflectie in de kleding, reflectievest en lampjes.

Na dit intermezzo keert de rust weer weder. Ik ben als snel bij de vechtbrug en moet wat worstelen met de Garmin om te zien hoe ik in de workout zit. Het scherm blijkt alleen op te lichten als ik buiten de ingestelde cadans- of hartslag zones fiets of om de volgende fase aan te kondigen. Volgens het scherm ben ik nog niet ver genoeg, dus ik sla links af naar Nigtevecht voor een ritje langs de vecht. Een paar automobilisten hebben het kennelijk moeilijk en laten niet al te veel ruimte over. Er is geen berm van enige betekenis dus enigszins spannend. Ik hoef gelukkig de sloot niet in en kom uiteindelijk voldaan thuis.

En het licht? Dat voldeed prima. Voor herhaling vatbaar en zo bedenk ik me dat ik niet alleen met het licht heb gezien, maar ook het licht heb gezien.

Je kan toch wel even bellen?

"Je kan toch wel even bellen?". Het blijft maar doorgalmen in mijn verbouwereerde oren. Of moet ik in dit geval zeggen door rinkelen. Verbouwereerd omdat ik gisteren mijn inmiddels toch behoorlijk dikke huid liet penetreren, de ijzeren zelfbeheersing verloor en even minder vriendelijk was.

"Hoezo, Je kan toch wel even bellen?", kwam ergens diep uit mijn keel terwijl ik afremde om mevrouw nijdig om opheldering te vragen.

En dat was fout achteraf gezien. Niet omdat ik mijn zelfbeheersing had moeten houden en vriendelijk had moeten blijven. Nee, omdat manlief zo zijn roestige fiets kon gebruiken om de doorgang te belemmeren. Mijn mooie nieuwe Carbon ros  is niet geschikt voor het betere duw en trekwerk, dus een extra reden om de beheersing terug te vinden.

Ik dus proberen mevrouw duidelijk te maken dat zij willens en wetens voorrang nam waar ze het niet had en dat ze daarna ook nog eens voor beide rijrichtingen het fietspad volledig afsloot en... Hier bleek ik fout nummer 2 te maken "of ik niet zag dat ze met een kindje reed?"  

"Ja", zo wist ik nog maar amper uit te brengen. "Waarom denkt U dat ik zonder morren, schreeuwen en bellen de onterecht genomen voorrang vol in de rem verleende terwijl U mij toch echt zag. En waarom denkt u dat ik zonder problemen te maken afremde en wacht tot u ruimte gaf zodat ik kon passeren?"

Fout nummer 3 bleek dus een beroep te doen op redelijkheid en verkeers inzicht.

"Maar je had toch wel even kunnen bellen, waarom maak jij daar zo'n probleem van".

Pfiettttttt, stoom uit de oren en helemaal fout van mijn kant! Hiervoor mijn excuus. Ik herhaal mijn standpunt en voeg de agressie van de wegversperringen door manlief er aan toe.

Het gebrek aan zelfreflectie van de tegenpartij, brengt op dat moment het besef dat er alleen maar verliezers zijn in dit "gesprek" en dat de tegenpartij dat nooit zal beseffen. Ook zullen zij niet beseffen dat soort gelijk geklungel niet uniek is, sterker nog al 2 keer die dag zonder verdere kwade woordenwisseling verlopen was.

Rustig, doch strijdlustig en bedroefd vraag ik of manlief aan de kant kan gaan, zodat ik ze verder een fijne dag kan wensen? Ik zeg dus met zo min mogelijk sarcasme "nog een fijne dag" om bedroefd de laatste kilometers te maken van een tot dan toe mooie rit.

Thuis, 's nachts en de volgende dag blijft het doorgalmen : "Je kan toch wel even bellen?".  Even komt het zelfs in me op om de handdoek in de ring te gooien en te stoppen met mijn geliefde sport(en). I

Ik laat me toch zeker niet klein krijgen?

Nee, zeker niet.! Ik blijf vriendelijk en neem me voor me niet meer te laten verleiden tot emotie!

En mevrouw het antwoord op uw vraag : "Je kan toch wel even bellen?".......

Nee, ik had beide handen nodig om uw onverwachte slinger te ontwijken. Uw kleine rijdt beter dan U zelf. Zij reedt netjes aan de kant, recht door en had mij en mijn knipoog wel gezien.!

Bovendien is mijn ervaring dat ouders met jonge kinderen die niet actief omkijken erg schrikken van een bel, beginnen te slingeren en soms zelfs het kind raken. 

Dan neem ik dus liever de gok dat U mij heel misschien ziet als ik U passeer, schrikt, slingert en mij raakt. Ik kan er beter tegen dan uw kind. "Nog een fijne dag"

De vuurwerkdiscussie

Je kon er opwachten rond de jaarwisseling ontstaat er weer vuurwerk. Niet dat spul wat we op oudejaarsdag en nieuwjaarsnacht afsteken, maar een heftige discussie omtrent het afsteken er van.

Het aantal dodelijke slachtoffers zou er voor pleiten om het afsteken van vuurwerk af te schaffen. Misschien is het efficiënter voor de tegenstanders van vuurwerk om hun energie in te zetten tegen oorlogen. Het daar gebruikte vuurwerk maakt immers veel meer slachtoffers of ben ik nu kniesoor en denk ik meteen te groot.

Oké, de beide voeten op aarde dan. Laten we werken verbieden er vallen immers geregeld doden op het werk door ongelukken of hartfalen. Sporten moeten we ook maar afschaffen ook hier vallen doden door ongelukken en hartfalen. Eén van de argumenten is het aantal dodelijke slachtoffers. Nee laten we bedden maar verbieden. Bedden zegt U? Ja, zeker met regelmatig worden er dode wereldburgers gevonden die in hun bed zijn overleden. Dat kan toch echt niet?

Zoals een collega al opmerkte : “Na 9-11 in Amerika waren een heleboel mensen bang om het vliegtuig te pakken uit angst om te sterven, sindsdien zijn significant meer extra verkeersdoden gevallen dan in de Twin Towers zijn omgekomen”. Voorzichtige conclusie is dat de oplossing erger kan zijn dan de kwaal.

Het afsteken van vuurwerk is nu een individuele keuze en een jarenlange gekoesterde vrijheid. In die keuze zit ook een heel sterk signaal verborgen. De keuze om het niet te doen. In mijn omgeving maken een aanzienlijk aantal mensen gebruik van, sommige mensen staan wel te kijken anderen zie je niet. Ook weer keuzes. Nu is er een groep mensen die vindt dat we persoonlijke keuzes moeten afschaffen en vuurwerk moeten verbieden en/of reguleren via centrale evenementen georganiseerd door de overheid.

Burgemeester van Aartsen pakt het heel voortvarend aan en stelt voor om op 1 januari 2015 het afsteken van vuurwerk in Den Haag te centraliseren met een spetterend vuurwerk boven de hofvijver. Daarmee dus individuele keuzes en vrijheden af te nemen van de burger, inclusief de keuze om het niet te doen. In ruil daarvoor de rijksbegroting te belasten, wat ongetwijfeld enkele lasten verzwaringen tot gevolg heeft. Waarom wil de overheid nu wel taken op zich nemen terwijl ze zo druk bezig is alles af te stoten?

Burgemeester van Aartsen heeft ongetwijfeld een rekensommetje gemaakt wat de jaarlijkse overlast kost en wat een vuurwerk show kost. Netjes afgekaderd op wat het de stad kost en niet wat het aan plezier voor de burgers oplevert. Ik ben benieuwd wat de show van van Aartsen mag gaan kosten. Een beetje prestige mag best in Den Haag, dus laten we naar London kijken. Jaarlijks een vuurwerkshow van 200.000 – 250.000 Britse ponden, 300.000 euries dus. Dit zijn alleen de kosten van het vuurwerk! Het hele evenement heeft overigens een budget van 1,9 miljoen pond voor alles wat daaromheen nog bij hoort. Zo’n 2,9 miljoen euro’s dus voor een grote stad. De Nederlandse gemeenten en belastingbetaler mogen hun borsten vast nat gaan maken.

Of zal dat meevallen? Ik denk het wel. Kijk maar naar mijn woonplaats Weesp. Het toekomstige (doom)scenario lijkt daar simpel te worden. Vuurwerk wordt als gevolg van de discussie verboden voor het individu. De gemeenten dienen een rol in te pakken gelijk vuurwerk op Koninginnedag of zoals het vanaf nu heet Koningsdag. In Weesp is echter niet de gemeente de baas over het vuurwerk, maar de milieu lobby. Dezelfde mensen dus die nu meestrijden voor het landelijk reguleren. Kortweg gezegd in Weesp zal er geen vuurwerk worden afgestoken.

En nu komt de echte win voor de overheid. De kosten zullen gebudgetteerd worden, maar er hoeft niet georganiseerd te worden. Voor de vorm gaat de gemeente nog even naar de rechter. De rechter verbied het vuurwerk en we hebben weer een potje voor onzinnige uitgaven.
De burger daarentegen trekt aan het kortste eind. Ziet zijn keuzevrijheid ingeperkt. Aan overlast die niets met vuurwerk te maken heeft wordt nog steeds niets gedaan. Belasting en heffingen stijgen gewoon en er komt nog minder voor terug.

Wat was er ook al weer met de kwaal en de oplossing? Welkom in 2014 en alvast een “spetterende Hofvijver jaarwisseling”.