De verschrikkelijke modder Yetti

Zou de verschrikkelijke modder Yetti dan het antwoord blijken te zijn? 2013 is het jaar waarin de fietshobby weer is opgepakt. De situatie op het fietspad is inmiddels drastisch veranderd zo werd al snel pijnlijk duidelijk. Fietsen bleek niet meer die ontspannen sport waarbij je lekker geniet van de buitenlucht en je hobby. Het is een waar gevecht geworden om de ruimte op het fietspad en de weg, soms helaas zelfs met een fatale afloop.

Alleen al het rijden op een racefiets maakt je tot paria een gewillig doelwit om te torpederen, schofferen of blokkeren. Of het nu naast elkaar fietspad blokkerende fietstassen zijn, uit de bocht vliegende elektrische fietsen, voorrang nemende en afsnijdende automobilisten, fietspad blokkerende honden uitlaatriemen of fietspad brede bergen hondenpoep of…… hoeveel ik ook weet op te sommen.. het lijkt allemaal niet uit te maken. Het is per definitie de schuld van die racefietser.

En dat klopt in de redenering van de huidige maatschappij. Rekening houden met een ander hoeft niet meer. De ervaren weggebruiker die de racefietser met zijn duizenden kilometers per jaar toch is, hoort niet op het fietspad zo schreef de ANWB. Een ander idee uit de koker van deze organisatie was een rijbewijs voor juist deze categorie fietsers. Juist, die ervaren groep moet van het fietspad. Het zijn schandalige weggebruikers, ze kijken over hun schouder als ze van richting veranderen, foei dat is niet zo als ’t heurt. Ze gebruiken het woord pardon in plaats van de fietsbel zodat u niet schrikt. Ze dikken in bij tegemoetkomend verkeer en waarschuwen elkaar luidkeels.

Nee, voor deze racefietsers is geen ruimte op het fietspad! Tenminste als u breeduit wil fietsen, uw kinderen gevaarlijk over de weg wil laten zwalken, uw hond een stok of bal wil laten najagen of zonder te kijken het fietspad wil oversteken. Maar ziet u het ook eens van de positieve kant, u kunt ongegeneerd heerlijk lekker schelden als het u uitkomt.

En als dan aan het einde van het jaar de fietspaden leger raken ontstaat er weer enige harmonie. De klagers verdwijnen, want het is koud en nat en als er dan een zonnige dag is dan worden het gewoon voetgangers. Binnen de racefietserij scheid het kaf zich van de koren, de echte racefietser gaat gewoon door of ruilt bij het pekelen van de paden zijn stalenros in voor de mountainbike. Probleem omgelost zou U zeggen. Helaas nu is de mountainbike ook een paria zowel op als naast de weg en die moet dus ook maar rekening houden met…..

Omdat ik besefte dat het nu ook weer niet zo zwart-wit en eenzijdig geschetst is als hiervoor en ook binnen de racefietserij slechte voorbeelden te benoemen zijn, ging ik op zoek naar een initiatief dat iets aan de toestand kan veranderen. Ik geloof namelijk heilig in een inktvlek werking die bij jezelf begint en zelf verantwoording nemen.
Ik begon ermee om mijn ergernis niet meer te tonen en ik kan U zeggen dat dit niet mee viel met twee setjes banden op het draad toe stuk geremd in 1 seizoen. Het initiatief ikfietsvriendelijk.nl werd gevonden. Als racefietsers en mountainbikers een vriendelijk signaal aangeven hoe ’t heurt .

Een simpel groen ventieldopje als stil protest en om je lidmaatschap aan te bestendigen. Ik wilde iets meer schreeuwerigs en kocht dus meteen de ikfietsvriendelijk.nl velgstickers. Leuk als je stilstaat, probeer ze maar eens te lezen als ik rij dan wordt je gegarandeerd erg draaierig. Een setje lampen om anderen het licht te laten zien. Ook die maatregelen waren een sluitende oplossing om door die laatste groep schelders als mens behandeld te worden.

Deze week fietste ik echter tegen een oplossing aan. Tijdens een heerlijke rit begon de modder van de fiets- en bospaden zich rijkelijk te verdelen over mijn fiets, kleding en gezicht. De medeweggebruikers bleven vriendelijk, zelfs als ik verkeerd reed en op een stukje kwam waar ik niet verwacht werd. Ik kwam thuis als een modderig monster en met een heerlijk gevoel eens als mens (terug)behandeld te zijn. Toeval?
Vandaag dus de proef op de som genomen. Ik zat al snel weer  in het zadel als de verschrikkelijke modder Yetti. Verbazingwekkend hoe vriendelijk ik werd behandeld. Bij hen die zich boos omdraaiden op mijn vriendelijke pardon brak keer op keer een spontane glimlach door. Verwensingen bleven uit, leuke opmerkingen kwamen. Voor een stoplicht zelfs sjans van een jonge dame. Wat wil je als veertiger nog meer.

De enige vraag die rest is: “moet ik nu echt elke keer een dikke laag modder aan mijn uitrusting toevoegen?”

Saint Mandela

Tot 2013 was 05 december de dag van Sinterklaas en “hoor de wind waait door de bomen”. Met een weercode rood voorspelde het KNMI eerder  “hoor de Sint waait door de bomen”. Een droef overlijden van een groot man maakt echter dat wij 05 december nu anders gaan beleven, of toch niet?

Nelson Mandela overleed op een respectabele leeftijd en na een zeer bewogen leven.  Van 1964 tot 1982 verbleef hij in de gevangenis wegens het voorbereiden van een gewelddadige omverwerping van het apartheidsregime. Na zijn vrijlating toonde hij zijn vrijheid door de kettingen van de apartheidsslavernij af te werpen en zonder te “Zwarte Pieten” eenheid te prediken.

Uiteindelijk bereikte hij met zijn verzoenende houding dat het apartheidsregime verworpen werd en  gaf de wereld het grootste kado onder uit de zak; “Gelijkheid”
Sint Nicolaas (Nikolaos)of te wel Sinterklaas is afgeleid van Sint Nicolaas, in het Engels een Saint. Saint Nelson Mandela werd over de hele wereld geliefd en gerespecteerd door de kettingen met het verleden te breken en verdraagzaamheid, vrede, eenheid en vooral gelijkheid te propageren.
Vanaf nu vieren we Sinterklaas en eren we Saint Mandela. Mandela is dood, leve gelijkheid, leve de Saint.